Ήταν καλοκαίρι...

Άλλο ένα σούρουπο που με έβρισκε στην παραλία...

Μου άρεσε πολύ να κάθομαι δίπλα στη θάλασσα, κάτω από τα δέντρα και να διαβάζω...

Ειδικά αυτήν την ώρα... Είναι τόσο όμορφα όλα αυτήν την ώρα...

Και εσύ... Εσύ «λατρεμένε μου» δεν έλειπες στιγμή από «δίπλα» μου...

Θυμάμαι... να ανοίγω το άλμπουμ με τις αποθηκευμένες φωτογραφίες του κινητού μου και να χαζεύω το όμορφο πρόσωπό σου... Να αγγίζω με τα δάχτυλά μου τα χείλη σου και το μυαλό μου να ταξιδεύει στις στιγμές εκείνες που αυτά τα χείλη γινόντουσαν ένα με τα δικά μου...

Με θυμάμαι... να χαϊδεύω νοερά τον λαιμό σου... Σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα ήταν αν μπορούσα να κουρνιάσω για λίγο εκεί... Με φανταζόμουν να γέρνω το κεφάλι μου στην κοιλότητα του... τη μύτη μου να ακουμπάει απαλά το δέρμα σου... και τη μυρωδιά σου να εισχωρεί βαθιά μέσα μου...

Θυμάμαι...το βλέμμα σου... Αγνάντευες κάτι, κάπου εκεί μακριά... Αναρωτιόμουν τί να σκέφτεσαι... Άραγε να «έβλεπες» μέσα σε αυτό το «εκεί» και εμένα;

Με θυμάμαι... να σηκώνω το κεφάλι και να κοιτάζω τον ορίζοντα που πια είχε βαφτεί μωβ...

Ήταν όλα τόσο όμορφα γύρω μου...

Ήταν όλα τόσο όμορφα μέσα μου...

Αρμονία...